Czas przeznaczony na ćwiczenie: czas rysowania: ok. 20 - 30 minut, czas omawiania: ok. 5 minut na osobę.
Przebieg ćwiczenia:
Uczniowie siadają w kręgu. Każdy z nich otrzymuje kredkę lub pisak w jednym kolorze i kartkę papieru. Nauczyciel prosi o podpisanie kartki własnym imieniem i narysowanie schematycznego własnego portretu/sylwetki/samej twarzy. Portret ma być szkicem z jednym charakterystycznym dla autora szczegółem (np. Jeśli ktoś lubi jeździć na rowerze, rysuje swoją sylwetkę na rowerze).
Następnie każdy oddaje swoją kartkę sąsiadowi po prawej. Zadaniem sąsiada jest dorysowanie kolejnego szczegółu charakteryzującą podpisaną postać. Może to być szczegół anatomiczny (np. dorysowanie rumieńców), może to być jakaś cecha charakteru (np. ktoś się cichy i spokojny – trzyma w rękach gołąbka) itd. Po dorysowaniu szczegółu kartka wędruje do następnej osoby i tak - dopóki nie wróci do właścicieli. Nauczyciel prosi ochotnika o wystąpienie z kręgu i prosi o pokazanie narysowanego przez grupę portretu. Teraz koledzy z klasy mogą opowiedzieć o tym, co widzą na rysunku. Na koniec właściciel kartki wypowiada się, jak się czuje z tym, co usłyszał o sobie od klasy (Ważne, by nie mówił o tym, co sam widzi na niej). Opisywanie poszczególnych kart przebiegać może na kolejnych lekcjach wychowawczych aż do omówienia portretów wszystkich uczniów. Ważne, by dokończyć zadanie możliwie szybko. Przykładowe pytania: Do klasy: Co widzicie na rysunku; czy jest on bardziej realistyczny, czy metaforyczny, po czym to poznajecie; jak interpretujecie… (podać określony szczegół)? Do konkretnego ucznia: Jak się teraz czujesz; co dla ciebie jest największym zaskoczeniem; podoba ci się ten portret; dlaczego?
Dbamy o to, by uczeń nie interpretował publicznie tego, co zobaczył na rysunku. To zadanie klasy. Pamiętamy, że jest to rysunek na ten moment rozwojowy grupy. Warto więc szybko zakończyć omawianie portretów, by dla klasy powstałe rysunki miały walor autentyczności i akuratności.